స్వగ్రామ దర్శనం – గ్రామ చూర్ణం కథ

వృత్తిగత వ్యవహారాల్లో లోతుగా కూరుకుపోయి నాకో బ్లాగుందని మర్చిపోయేంత పనయ్యింది. కొన్ని నెలల విరామం తరువాత ఇవ్వాళ బ్లాగు చూస్తే బావురుమంటూ కనిపించింది:-( “గవర్నమెంటు కంపెనీలో ఉజ్జోగం అయింది కదా, ఇంకేం, అంతా తీరికే నీకు!” అని వేళాకోళమాడిన స్నేహితుల్నందరినీ మైసూరుకు ఛార్జీలిచ్చి పిలిచి మరీ తన్నాలని ఉందిగానీ వారిలో చాలామంది ఇప్పుడు అమెరికాలో బోలెడంత తీరుబాటున్న ఉద్యోగాలు చేసుకుంటున్నారు. ఛార్జీలిచ్చి పిలవడం కుదిరేపని కాదు.

ఇంత పనిఒత్తిడిలోనూ, దీపావళికి మావూరు, చిత్తూరికి వెళ్ళడం కుదిరింది. ఇంకెన్నాళ్ళు చిత్తూరు ’మా వూరు’ గా ఉంటుందో తెలియదు గానీ, ప్రస్తుతానికి మాత్రం ఆ గాలి నా వయసును పాతికేళ్ళు తగ్గించేస్తూ ఉంటుంది. చిత్తూరును ’చిత్తమున్న ఊరు’ అని చమత్కరించారు సినారె గారొక సారి. నిజానికి ’చిరు + ఊర్’ -> ’చిట్రూర్’ అనే తమిళ పదం వాడుకలో చిత్తూరుగా మారింది. ’చిన్న ఊరు’ అని అర్థం. చిత్తూరు చిన్న ఊరైతే మరి పెద్ద ఊరేది? ప్రక్కనే ఉన్న ’వేలూర్’ నగరం (ఆంధ్రుల వాడుకలో రాయవెల్లూరు). ఆంధ్ర రాష్ట్రం అవతరించిన చాలా యేళ్ళవరకు కూడా చిత్తూరు తమిళనాడులో ఉండేది. ఇప్పుడైనా సాంస్కృతిక పరంగా చిత్తూరు తమిళ పట్టణమే. అందుకే మా ఊరి ప్రజలందరూ రెండు భాషలూ (కలగలిపేసి) మాట్లాడుతారు. “కూలికి పిండి ఆడబడును”, “తలముడి నరకబడును” వంటి బోర్డులు ఇంకా అక్కడక్కడా దర్శనమిస్తూ ఉంటాయి. ఎన్టీయార్ కూడలి ఉన్నట్లే ఎంజీయార్ రోడ్డు కూడా కనిపిస్తుంది. ఏ తమిళ సినిమా ఐనా మొదటిరోజున ఇక్కడ రిలీజ్ కావలసిందే. అయితే మా జిల్లా వాసులెప్పుడూ తెలంగానంలాగా విడిపోయే పాట ఆలపించినట్లు లేదు, అభివృద్ధికి ఆమడదూరంలో ఉన్నా. బహుశ చిత్తూరు ప్రజలెప్పుడూ ఆంధ్ర ప్రభుతమీద ఏ ఆశలూ పెట్టుకోలేదు. ఏ హైకోర్టు కేసు ఉంటేనో, సెక్రటేరియట్లో పని ఉంటేనో లేక ఎంసెట్ కౌన్సిలింగ్ ఉంటేనో తప్ప చిత్తూరు వాసులెవ్వరూ హైదరాబాద్‌ గురించి తలవనైనా తలవరు. నేను హైదరాబాద్ చూడడం ఎంసెట్ కౌన్సిలింగ్‌ అప్పుడే. మాకు సిటీ అంటే చెన్నై లేక బెంగుళూరు. అంత దూరం వద్దనుకుంటే వేలూరు. కనుక రాజకీయ పరంగా ఆంధ్రప్రదేశంలో ఉన్నా తమిళనాడులో ఉన్నా పెద్ద తేడా యేమీ లేదని అందరూ అనుకున్నట్లుంది. ఇప్పుడిప్పుడే పట్టణం పెరుగుతుండడం వలన రాజకీయాలు కూడా పెరుగుతున్నాయి.

తమిళ మాసమైన ’ఆడి’ నెలలో కృత్తికా నక్షత్రం వచ్చేరోజు చాలా పవిత్రమైనది. ఆరోజు సుబ్రహ్మణ్యస్వామి ఆలయాలన్ని క్రిక్కిరిసి పోతాయి. చిత్తూరు ప్రజ కావిళ్ళెత్తుకోని దగ్గరలోనే ఉన్న తిరుత్తణి క్షేత్రానికి బయలుదేరుతారు. చిత్తూరు బస్టాండు ప్రాంతం పసుపురంగు బట్టలేసుకున్న వాళ్ళతో ’మహానాడు’ ను మరిపిస్తుంది. సమస్యేమిటంటే మురుగన్ పాటలన్నీ చాలావరకు తమిళభాషలోనే ఉంటాయి.’కావడి చిందు’ అనే ఒక ప్రత్యేక తాళగతిలో సాగే ఈ పాటలు అందెలు చేతబట్టి చిందులేయడానికి అనువుగా ఉంటాయి. తెలుగు మాత్రమే తెలిసిన పాటక జనం ఈ పాటలను అతికష్టంమీద నేర్చుకొని పాడుతుంటే వినడానికి తమాషాగా ఉండేది మా చిన్నప్పుడు. “పంది రెండు కొయ్యా … తోళ్ల మురుగయ్యా” అని భక్తి పారవశ్యంతో చిందులు వేస్తున్న వారిని చూసి ’తోళ్ళ మురుగయ్యేమిటి? పందిని కొయ్యడమేమిటి? దేవుడిని అలా అనడం తప్పుకాదా!’ అని ఆశ్చర్యపడి పోయే వాళ్ళం. తరువాత పెద్దలు చెప్పేవారు: అది “పణ్ణిరెండు కయ్యా… తోழ் మురుగయ్యా” అనే తమిళ పాట యొక్క అపభ్రంశ రూపమని.’పన్రెండు చేతులవాడా, కాపాడు మురుగా, తండ్రీ’ అని భావం. ఇలాంటి భాషాభాసాలు, భాషాహాసాలు బోలెడన్ని మా వూళ్ళో.

ఈ దీపావళినాడు చిత్తూరులో ఉన్న మా బంధువులు శీకాయపట్టెడ కె. సుదర్శనం గారి ఇంటికి వెళ్ళాం. ఆయన తమిళం, తెలుగు, ఆంగ్లం, సంస్కృత భాషల్లో విశేషంగా అధ్యయనం చేసినవారు. ప్రస్తుతం ఆంగ్ల పదాలకు సరియైన ఉచ్చారణను తెలుగు పద్యాల్లో విద్యార్థులకు తెలియజెప్పడానికి ఒక శతకం వ్రాసే ప్రయత్నం చేస్తున్నారు (ఆ వివరాలు మరో టపాలో). మాటల సందర్భంలో ఆయన ఒక కథ చెప్పారు.

ఒక పండితుడు దేశాటనం చేస్తూ పండితులను వాదంలో ఓడిస్తూ ఒక రాజ్యానికి వచ్చాడట. ఆ రాజ్యంలోని ఆస్థాన విద్వాంసునితో రాజుగారు పోటీ ఏర్పాటు చేశారట. పండితుని ప్రతిభను గురించి వినివున్న ఆస్థాన విద్వాంసుడు పోటీకి భయపడి అతడిని భయపెట్టడానికి ఒక ఎత్తు వేశాడట. రేపు పోటీ అనగా ఆ సాయంత్రం విద్వాంసుని భార్య తమ పనిమనిషితో కలిసి పండితుడు బసచేసిన సత్రం వద్దనున్న బావి వద్దకు నీళ్ళకోసం వెళ్ళింది. పండితుడు అరుగుమీద కూర్చున్న సమయం చూసి పనిమనిషి ’అమ్మగారూ, సాయంత్రం కూర ఏం చేయమంటారు?’ అని అడిగింది. దానికి ఆస్థాన విద్వాంసుని భార్య ఈ క్రింది శ్లోకం చెప్పింది:

” మత్కుణం నదీ సంయుక్తం
గోపత్నీ సింధు సంయుతం
విచార ఫల సంయుక్తం
గ్రామ చూర్ణం కరిష్యతాం “

అది విన్న పని మనిషి ’అలాగేనండీ అమ్మగారూ’ అంటూ అక్కడినుండి నిష్ర్కమించింది. ఈ శ్లోకం వింటున్న పండితునికి ఆ వంటేమిటో ఏమీ అర్థం కాలేదు. వచ్చి నీళ్ళబిందె చంకనెత్తుకొంటున్న విద్వాంసుని భార్యను అడిగాడు ఆ శ్లోకం అర్థం ఏమిటని. ’మా వూరి అమ్మలక్కలు మాట్లాడుకొనే మాటలకే అర్థం తెలియని వారు రేపు మా ఆస్థాన విద్వాంసునితో ఏం పోటీ పడతారు!’ అని పరిహాసం చేసి వెళ్ళి పోయిందావిడ. ఇంకేముంది, పండితుడు పలాయనం చిత్తగించడం, ఆస్థాన విద్వాంసుడు ఊపిరి పీల్చుకోవడం జరిగిపోయాయి.

ఇంటికి వెళ్ళిన ఆ ఇల్లాలు భర్తను అడిగింది- ఆ వంటేమిటని. ఆస్థాన విద్వాంసుడు నవ్వి ఇలా చెప్పాడు:

మత్కుణం = నల్లి; నదీ = ఏరు ; నల్లి + ఏరు = నల్లేరు
గో = ఆవు; పత్నీ = ఆలు ; ఆవు + ఆలు = ఆవాలు
సింధు = ఉప్పు
విచార = చింత ; ఫలం = పండు ; విచార ఫలం = చింతపండు
గ్రామ = ఊరు ; చూర్ణం = పిండి; గ్రామ చూర్ణం = ఊరుబిండి

’అంటే చింతపండు, ఆవాలు, ఉప్పు వేసి నల్లేరు ఊరుబిండి చేయి అని దాని అర్థం. తెలుగు పదాలను ముక్కకు ముక్కగా సంస్కృతంలో అనువదించి చెప్పాను’ అన్నాడట ఆయన. భర్త చమత్కారానికి ఆశ్చర్యపోయిందా ఇల్లాలు.

చిత్తూరులో మాట్లాడే తెలుగు, తమిళం కూడా ఇలాగే ఉంటాయని మీరనుకుంటే ఆ తప్పు మీది కాదు 🙂